My First Tourney....
Grabe, ang "saya" ng first tournament ko sa judo... dun sa mga di pa nakakaalam, team captain ako ng ateneo high school judo team. We just had our first tourney yesterday... and it was a real eye opener...
We met up sa 7-11 at around 5 in the morning. Kasi first of all, ang dali nung puntahan, and of course, pwede na akong mag breakfast dun!haha wala naman akong problema pag dating nun sa weigh in, so ok lang kumain ako. Inintay pa namin si kevin, pero ang malabo nun, ang lapit lang ng bahay nun eh! ayun, when he came na, sumakay na kami lahat dun sa van ko at naglakbay na sa kalawakan! or in other terms, quiapo! pag dating namin dun, nag unofficial weigh in kami. 86.66 kg ako so ok lang, pero si emil, 4 kilos overweight. That means na obviously, he has to lose 4 kilos before mag end ang weigh in time. Buti na lang, may oval dun, so pwede pa siyang makapagtakbo to try(emphasis on the word TRY) to lose the 4 kilos in 2 hours... Everyone knew na emil wouldn't be able to do it... even if he did, masyado na syang pagod nun to actually fight or anything. But... to make him feel good... pinatakbo na rin siya. I tried to be a good team captain and support him, pero that guy's an ass(pardon the expression) at medyo galit ako sa kanya, so i couldn't help but laugh inside... ang sama ko naman... mwahahahaha! Well, after watching emil vainly try to lose all that weight, nagpicture-picture muna kami dun sa bleachers... after some time, and after maubos ni kevin yung bat ni justin sa lemonade, nagisip akong magpaalam para kumain...grabe gutom na talga ako nun... kaya pumunta kami ng dad ko sa mcdo at nag binge ako!hahahaha ayun, nabusog ako ng todo...nung pagbalik namin, pinagintay pa ko ni coach sa office para may runner siya.... anyhoo, in short, di umabot si emil! hahahahahahahaha nakakatamad kasi siyang ikwento eh...hahaha fastforward nalang tayo sa 3 oras kong kakaintay nag laban.... sabi nila 10 daw magsastart pero 1 na rin nagsimula. ayun, di na nakapunta si gino, tapos tarantang taranta pa talaga ako sa kakaintay kay rovy... nung pagdating niya, sinundo ko pa para lang makahanap ng seat na maganda...haha ayun...
pang 12th na match pa ako kaya pwede pang magwarm up. Grabe, sobrang tense ko nun... ang rami ko pang iniisip... kaya tuloy nung nagsimula yung match, di man lang tumagal, na tani-otosh ako nung kalaban ko from mapua. ippon pa nga eh... pagktapos non, di ko namalayan na tapos na pala yung laban, kaya napasugod pa ako...grabe, nakakaihya naman... i needed some alone time..(with a certain someone,haha) to gather my thoughts and get some reassurance... kaya ayun, nagusap kami ni rovy sa may hallway under the bleachers... nagusap kami ng sandali, tapos pinakita pa niya sa akin yung drawing niya of me...haha nakakaenergize tuloy... i had to go soon nga lang, kailangan pang mag warmup eh... ganadong ganado na akong lumaban, klaro na at maayos na ang utak ko, handang handa na ko, kasi alam ko, basta idedicate ko kay kuya jess ang laban, supportado niya ako! Nung kaharap ko na uli yung kalaban ko, inisip ko na agad na kailangan kong manalo, kasi hinandog ko to kay kuya jess at ayokong nagbibigay ng panget! and besides, I came here to win!....problema nga lang, so did my opponent....pagsugod ko, nakita ko yung opportunity na makapasok ako at tinake ko...sayang nga lang nakita niya at hinarangan niya ako...biglang na lang siyang sumugod at binuhat ako...kaya ayun...bumagsak nanaman ako...grabe, ano ba yan...di man lang ako nakatagal uli... nakakainis... nagkamli pa nga ako ng paglabas dahil sa nawala ko sa pagiisip... ayun...sabi sa akin ni coach, ok lang, first tournament palang naman eh, di pa expected na manalo...pero deep inside me, alam ko na kaya ko naman...pero natalo pa rin ako... at ayokong natatalo... nung pabalik ako, napansin ko na suot suot ko pa rin yung blue sash ko... sabi sa akin ni coach na ibalik ko nalang, so pumunta ako dun sa may scorer's table at binigay ko yung sash. tapos for some reason, naisipan kong dumaan kay bes para makapag... walalang... gusto ko lang siguro dumaan...ayun, nag reassure siya sa akin, pero, some things are too hard for me to take in stride... i wanted to walk alone sa hallway.... buti nalang tigasin pa rin ako kahit konti... tapusin ko nalang to next time... intayin nyo na lang
We met up sa 7-11 at around 5 in the morning. Kasi first of all, ang dali nung puntahan, and of course, pwede na akong mag breakfast dun!haha wala naman akong problema pag dating nun sa weigh in, so ok lang kumain ako. Inintay pa namin si kevin, pero ang malabo nun, ang lapit lang ng bahay nun eh! ayun, when he came na, sumakay na kami lahat dun sa van ko at naglakbay na sa kalawakan! or in other terms, quiapo! pag dating namin dun, nag unofficial weigh in kami. 86.66 kg ako so ok lang, pero si emil, 4 kilos overweight. That means na obviously, he has to lose 4 kilos before mag end ang weigh in time. Buti na lang, may oval dun, so pwede pa siyang makapagtakbo to try(emphasis on the word TRY) to lose the 4 kilos in 2 hours... Everyone knew na emil wouldn't be able to do it... even if he did, masyado na syang pagod nun to actually fight or anything. But... to make him feel good... pinatakbo na rin siya. I tried to be a good team captain and support him, pero that guy's an ass(pardon the expression) at medyo galit ako sa kanya, so i couldn't help but laugh inside... ang sama ko naman... mwahahahaha! Well, after watching emil vainly try to lose all that weight, nagpicture-picture muna kami dun sa bleachers... after some time, and after maubos ni kevin yung bat ni justin sa lemonade, nagisip akong magpaalam para kumain...grabe gutom na talga ako nun... kaya pumunta kami ng dad ko sa mcdo at nag binge ako!hahahaha ayun, nabusog ako ng todo...nung pagbalik namin, pinagintay pa ko ni coach sa office para may runner siya.... anyhoo, in short, di umabot si emil! hahahahahahahaha nakakatamad kasi siyang ikwento eh...hahaha fastforward nalang tayo sa 3 oras kong kakaintay nag laban.... sabi nila 10 daw magsastart pero 1 na rin nagsimula. ayun, di na nakapunta si gino, tapos tarantang taranta pa talaga ako sa kakaintay kay rovy... nung pagdating niya, sinundo ko pa para lang makahanap ng seat na maganda...haha ayun...
pang 12th na match pa ako kaya pwede pang magwarm up. Grabe, sobrang tense ko nun... ang rami ko pang iniisip... kaya tuloy nung nagsimula yung match, di man lang tumagal, na tani-otosh ako nung kalaban ko from mapua. ippon pa nga eh... pagktapos non, di ko namalayan na tapos na pala yung laban, kaya napasugod pa ako...grabe, nakakaihya naman... i needed some alone time..(with a certain someone,haha) to gather my thoughts and get some reassurance... kaya ayun, nagusap kami ni rovy sa may hallway under the bleachers... nagusap kami ng sandali, tapos pinakita pa niya sa akin yung drawing niya of me...haha nakakaenergize tuloy... i had to go soon nga lang, kailangan pang mag warmup eh... ganadong ganado na akong lumaban, klaro na at maayos na ang utak ko, handang handa na ko, kasi alam ko, basta idedicate ko kay kuya jess ang laban, supportado niya ako! Nung kaharap ko na uli yung kalaban ko, inisip ko na agad na kailangan kong manalo, kasi hinandog ko to kay kuya jess at ayokong nagbibigay ng panget! and besides, I came here to win!....problema nga lang, so did my opponent....pagsugod ko, nakita ko yung opportunity na makapasok ako at tinake ko...sayang nga lang nakita niya at hinarangan niya ako...biglang na lang siyang sumugod at binuhat ako...kaya ayun...bumagsak nanaman ako...grabe, ano ba yan...di man lang ako nakatagal uli... nakakainis... nagkamli pa nga ako ng paglabas dahil sa nawala ko sa pagiisip... ayun...sabi sa akin ni coach, ok lang, first tournament palang naman eh, di pa expected na manalo...pero deep inside me, alam ko na kaya ko naman...pero natalo pa rin ako... at ayokong natatalo... nung pabalik ako, napansin ko na suot suot ko pa rin yung blue sash ko... sabi sa akin ni coach na ibalik ko nalang, so pumunta ako dun sa may scorer's table at binigay ko yung sash. tapos for some reason, naisipan kong dumaan kay bes para makapag... walalang... gusto ko lang siguro dumaan...ayun, nag reassure siya sa akin, pero, some things are too hard for me to take in stride... i wanted to walk alone sa hallway.... buti nalang tigasin pa rin ako kahit konti... tapusin ko nalang to next time... intayin nyo na lang
posted by George Carlos Pastor at 10:51 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home